Jæja, það þýðir ekki að slá slöku við hérna - þið megið ekki halda að kvefið hafi algjörlega tekið yfirhöndina hérna á heimilinu! Reyndar er okkur öllum að mestu batnað, smá svona kvefafgangar enn til staðar en allt orðið mun betra.

Við keyptum ferðarúm í Rúmfatalagernum og notum það sem leikgrind. Pabbinn gaf nýju leikgrindinni hið skemmtilega nafn "Dótaland" og Ragna Björk unir sér ágætlega á nýja staðnum. Þar fara nú reglulega fram setuæfingar en stúlkan er orðin ansi dugleg að sitja sjálf í smá stund í senn. Rúllar reyndar tiltölulega fljótt fram eða til hliðar ef engir púðar halda við en þetta er allt í áttina.

Tennurnar sjást nú sífellt betur - og mamman finnur sífellt betur fyrir þeim...! Það hefur lítið þýtt að byrsta sig við hana þegar hún er að bíta mig, hún lætur það lítt á sig fá. Og henni er alveg sama þó að þetta þýði að hún sé rifin af brjóstinu, hún bítur nefnilega yfirleitt ekki fyrr en hún er orðin södd hvort eð er. Svo þegar við höldum á henni í fanginu reynir hún stundum að japla aðeins á fingrum, handarbökum eða bara einfaldlega því sem hún nær í. Þegar hún nálgast hálsinn á mér með opið upp á gátt líður mér stundum eins og í Interview with a Vampire... ;) Bjargar því að tennurnar eru enn stuttar :)